کاروان

........... قتل ( داستان کوتاه )

دورش کروکی کشیده بودند . و تکه ای پر روی

خونی که به سیاهی میزد افتاده بود . دراز

کشیده و پاهای استخوانی اش را لای شکم

فرو برده بود . هیچکس بهش دست نمیزد .

بچه ها دورش غوغا میکردند و گاهی نوک

انگشتشان را به بدنش می زدند و زود می

کشیدند . یکی گفت : مردار شدی برو بشور !

بچه هاج و واج مانده و ترسیده بود . گفتند :

برید کارآگاه رو صدا کنید باید معلوم بشه چه

کسی اینو کشته ؟ فریاد کشیدند : پوآرو بیا !

زودباش بیا تحقیق . پوآرو آمد . با زیرشلواری

و کاپشن آدیداس . دست زد به همه جای بدن

مرده . ابرو درهم کشید و گفت : کار خودشه !

رضا ...... رضا ترسید و عقب رفت و قسم خورد

کاراون نیست . اما وقتی پوآرو یک تکه پشم

سیاه مرینوس را از گردن کبوتر باز کرد به همه

چیز اعتراف کرد . در آن محله فقط پدر رضا با

هزار سختی جان می کند و برای دیگران فرش

میبافت و هفته ای دستی می گرفت . پسرم

آمد خانه و گفت : اینم از یک ماموریت

غیرمترقبه دیگر . کبوتر را در باغچه دفن کرد .

×××

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٥٠ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٠/۱۱/٤